Όπου το πρωινό γίνεται γαλλική υπόθεση

 Μια ελαφριά συννεφιά. Το ακορντεόν να παίζει γαλλικούς σκοπούς, και ο χώρος να μοσχοβολάει φρεσκοψημμένες σφολιάτες, σοκολάτα, αλλαντικά, κρέμα. 

Αυτή τη φορά το πρωινό δεν ήταν απλή υπόθεση. Είχε γαλλική ταυτότητα, προιόντα Delifrance και την υπογραφή της αγαπημένης chef Ντίνα Νικολάου.

Το Some Like it Breakfast ήταν επίσημος συντελεστής σε αυτό το υπέροχο πρωινό, στην επιμέλεια του art de la table, στο εστιατόριο Clap the Restaurant στα πλάισια του γαλλικού φεστιβάλ γαστρονομίας, όπου απολαύσαμε γεύσεις Παριζίανικες, με θέα την Ακρόπολη.

 

Προσωπικά, τρελάθηκα με τις αυγοφέτες με κρέμα βανίλιας και κυδώνια και τα ψωμάκια με chevre και προσούτο. Γέμισα το πιάτο μου με τα πιο αφράτα κρουασάν βουτύρου που έχω δοκιμάσει εδώ και καιρό, μπριοσάκια, επέτρεψα στον εαυτό μου να αμαρτήσει με ένα θεικό croque madame, και ένιωσα να επιστρέφω για λίγο στην αγαπημένη πόλη του φωτός...

 

 

    

 

 

Όπου ένας γάιδαρος μπαίνει στην κουζίνα

 Κάθε που ανηφορίζω το Κολωνάκι, έχω το ίδιο πρόβλημα. Δεν ξέρω που να καθίσω! Κοιτάζω αριστερά δεξιά τα χαριτωμένα μαγαζιά που ξεπετάγονται κάθε τόσο, και μέχρι να πάρω μια απόφαση έχω φτάσει στο Σύνταγμα.

Αυτή την Κυριακή, για καλή μου τύχη, έμεινα στην δεξιά πλευρά της Σκουφά και μπήκα σχεδόν με κλειστά μάτια στον ζεστό και γιορτινό Γάιδαρο.

Σχεδόν με κλειστά , γιατί, εντάξει, δεν μπορείς να παραβλέψεις τον μαυροπίνακα που φωνάζει "brunch"!

Ο Γάιδαρος, είναι μικρός και φιλόξενος. Και αν έχεις όρεξη για πρωινό μετά διαβάσματος, ή είστε μεγάλη παρεά, το μοναστηριακό στο πατάρι είναι ιδανικο. Εκεί βολεύτηκα κι εγώ λοιπόν, και έχω να αναφέρω τα εξής:  

Τα Χριστούγεννα δεν έρχονται αν δεν φας το πρώτο μελομακάρονο.

Και τι τύχη το πρώτο αυτό μελομακάρονο να έρχεται με τον καφέ σου και να είναι και νόστιμο! Και χειροποίητο!

Επίσης αναφέρω ότι το μελομακάρονο ακολούθησε εξαιρετικός καγιανάς απλωμένος σε μαύρο ψωμί, και χειροποίητη πίτσα με λάδι τρούφας και φιλετάκια κοτόπουλου.
Ομολογώ πως είμαι επιφυλακτική συνήθως με την κοσμική γειτονιά, αλλα με τόσο χαμογελαστή εξυπηρέτηση και το πλεονέκτημα του χειροποίητου σε όλα, σίγουρα θα επιστρέψω.

Καθόλου άσχημα για μια αναποφάσιστη ανηφορική Κυριακή.

Όπου το sandwich γίνεται gourmet

Κάτι νόστιμο έγινε χθες στο νέο εστιατόριο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη. Κάτι πολύ νόστιμο!
Το εστιατόριο Clap the restaurant, φρέσκο και εντυπωσιακό, φιλοξένησε τον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμo sandwich της Delifrance, με διαγωνιζόμενους φοιτητές σχολών μαγειρικής, και ο νικητής θα διαγωνιστεί στον παγκόσμιο διαγωνισμό που θα γίνει στο Παρίσι.

Είχα την τύχη να είμαι καλεσμένη στην βραδιά αυτή και να "καταγράψω" στιγμές αλλά και ιδέες για ιδιαίτερα πρωινά!

Όλα τα sandwich έγιναν σε ψωμιά της εταιρίας Delifrance, με θέμα συνταγές εμπνευσμένες απο την Ελλάδα.

Νικήτρια αναδείχθηκε η Καρολίνα Πλιάτσικα με το εντυπωσιακό sandwich αποδομημένης φασολάδας με καπνιστή πέστροφα.

Και το προσωπικό μου αγαπημένο: Φοκάτσια με καγιανά και σύγκλινο.

Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά με φρέσκες ιδέες και υπέροχες γεύσεις. Τόσο που δεν ήθελα να βγω απο την κουζίνα! Απολαύστε!

Όπου το πρωινό έχει και ζάχαρη και αλάτι

Το καλό με τον όρο "πρωινό" είναι ότι δεν έχει ώρες. Γι' αυτό και κάτι Κυριακές που έχεις ξενυχτήσει, το πρωινό μπορεί ίσα ίσα να προλαβαίνει τον ήλιο, αλλά και πάλι πρωινό είναι!
Μια τέτοια Κυριακή βρέθηκα στο πανέμορφο "Ζάχαρη κ Αλάτι" για ένα πρωινό λίγο πριν τη δύση του ηλίου.

Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου με περίμενε ένα αναπάντεχο πρωινό όλο εκπλήξεις, που με καλή παρέα και πεντανόστιμα κεράσματα κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα

Για αρχή, καφές, κουλουράκια και συμπάθεια. 

Και ύστερα το πράγμα σοβάρεψε.
Πατατόσουπα για το καλωσόρισμα, χωρίς λόγια.

 Ζεστά ψωμάκια με βουτυράκι. Ειδικά το πολύσπορο ήταν μαγικό!

Και στη συνέχεια, ένα απλό καθημερινό πρωινό.

Αλμυρό cheesecake με προσούτο, chutney ντομάτας και ανθότυρο.
Σχεδον με το ζόρι το μοίρασα στα δύο. Και σύντομα το μετάνιωσα.

Χειροποίητη πίτα με μαύρη τρούφα, παρμεζάνα και ματζουράνα.
Ίσως λίγο παραπάνω αλμυρή και τραγανή για τα γούστα μου, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στην τρούφα.

 

Ένα γλυκύτατο bistrot με τα όλα του, το Ζάχαρη κ Αλάτι με τους ιδιαίτερους χώρους του και μια αύρα Παρισιού με ενθουσίασε και υποσχέθηκα να γυρίσω για να δοκιμάσω και εκείνη την αλμυρή βάφλα με αυγό και πανσέτα που μου έκλεισε το μάτι!

(Μεταξύ μας, στο τέλος του πρωινού αυτού μας κέρασαν και λίγη μαστίχα. Λίγο αλκοολ δεν αναιρεί το πρωινό, σωστά;)

Όπου η κυρία θέλει το αυγό της

Τα Εξάρχεια είναι ιδιαίτερη γειτονιά. Κυλάει σε ρυθμούς δικούς τους, τα μεσάνυχτα μπορείς να αγοράσεις λαχανικά και το πρωί να κάνεις ναργιλέ. Και πρωινό; Τι ώρα τρως πρωινό στα Εξάρχεια; Συνήθως για κανονικό πρωινό θα πρέπει να περιμένεις λιγάκι αν ξυπνάς νωρίς. Ή διαφορετικά, να πας στο 67. 

Το 67 είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα απο τα ομορφότερα και πιο τίμια μαγαζιά των Εξαρχείων. Προσεγμένος χώρος (λατρεύω το vintage πάτωμα), καλά ποτά, και  υπέροχες επιλογές σε πιάτα για να συνοδεύσεις το ποτό σου.. 

Να μην ξεχάσω φυσικά τις γλυκύτατες ιδιοκτήτριες Αλεξάνδρα και Ολένα που τις βρίσκεις να δουλεύουν καθημερινά στο μαγαζί και κρατάνε το χώρο τόσο ζωντανό. Πολλοί το αγάπησαν απο νωρίς και το έκαναν στέκι, και ήταν θέμα χρόνου το 67 να αποκτήσει και το δικό του πρωινό. Δεν γινόταν λοιπόν να μην το δοκιμάσουμε με την Ε., άρτι αφιχθείσα στη γειτονιά! Απο τις 09.00 μπορείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου με ολοκληρωμένα πρωινά με αυγά, μαρμελάδες και άλλα,  όμως νομίζω ότι τίποτα δεν νικάει το ομώνυμο τοστ, το Croque 67, μια πεντανόστιμη παραλλαγή του γνωστού και αγαπημένου croque madame. 

 

Η Ε. διάλεξε κάτι ποιό ελαφρύ, ένα γιαούρτι με φρούτα, και τσάι, το οποίο ήρθε σε μια υπέροχη τσαγέρα, και με μια κλεψύδρα για να κρατάς το χρόνο. Αυτές οι λεπτομέρειες πώς σε κερδίζουν!

Το σπιτικό κέικ σοκολάτας που μας κέρασαν στο τέλος απλά έκανε την επιστροφή για πρωινό στο 67 απαραίτητη!

Όπου ο Καραγκιόζης γίνεται ζαχαροπλάστης

Εντάξει, όλοι ξυπνάμε λίγο πιο αργά κάποιες φορές. Πίνουμε έναν καφέ στα γρήγορα και τρέχουμε να προλάβουμε τη μέρα. Και κάπως έτσι ξεχνάμε να φάμε πρωινό. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για πρωινό τελικά, πόσο μάλλον όταν λίγο πριν το μεσημέρι το άδειο σου στομάχι χρειάζεται επειγόντως κάτι γλυκό.

Ακριβώς αυτή η στιγμή ήταν που με έπιασε να κατηφορίζω τον πεζόδρομο της Κωλέττη και να μπαίνω με φόρα στον Καραγκιόζη.

Απο το πρώτο κιόλας λεπτό μπαίνεις στο θέμα. Το Παραδοσικό Καφενείο, όπως χαρακτηρίζεται, είναι μικρό και δίνει εύκολα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην βιτρίνα του μαγαζιού. Ταψιά στην παράταξη, γεμάτα ολόφρεσκα γλυκά σε προκαλούν να διαλέξεις αν μπορείς.

Αφού χάζεψα κάμποση ώρα τη βιτρίνα, δεν αντιστάθηκα και διάλεξα να δοκιμάσω δύο για να συνοδεύσουν τον ελληνικό μου και να αποτελέσουν το καθυστερημένο μου πρωινό.

Και ιδού τα αποτελέσματα!

 

 

 

Cheesecake και δροσερό γλυκό με ελαφριά κρέμα λεμονιού και μπισκότο.

Με συντροφιά πεντανόστιμα χειροποίητα γλυκά στην ζεστή ατμόσφαιρα του Καραγκιόζη, δε θα μπορούσα να φανταστώ πιο ιδανικό μέρος για να απολάυσω το αργοπορημένο - και βροχερό πρωινό μου!

Όπου η γιαγιά χαμογελάει απ' την κουζίνα

Θυμάμαι κάτι καλοκαίρια ατελείωτα, μέσα σε πεύκα και τζιτζίκια, ο παππούς να ποτίζει τα λουλούδια του με μια μπεζ βερμούδα και η γιαγιά να τρέχει πίσω απ' τα εγγόνια της για να φάνε κάτι. Οτιδήποτε. Η γιαγιά μου μας τάιζε σε κάθε ευκαιρία, απο συνταγές του Πόντου και τα πιο νόστιμα γιουβαρλάκια, μέχρι μπανάνες και σοκολάτες, και πάντα με την ίδια περηφάνεια δήλωνε στη μαμά ότι και σήμερα έφαγε το παιδί! Ένα απο αυτά τα καλοκαίρια ήταν που ξύπνησα με το κάλεσμα της γιαγιάς στην κουζίνα. "Έλα, θα φτιάξουμε αυγοφέτες σήμερα!" Λίγη ώρα αργότερα το τραπέζι ήταν γεμάτο με τηγανισμένα ψωμάκια, άλλα με μέλι και άλλα με ζάχαρη.

Απο τότε πέρασαν αρκετά χρόνια, έμαθα ότι τις αυγοφέτες τις φτιάχνουν και αλλού και τις λένε και french toast, και πρόσφατα ανακάλυψα ότι πολλά "πρωινάδικα" τις έχουν εντάξει στο μενού τους. Το διαπίστωσα πρώτη φορά πριν λίγους μήνες με μια επίσκεψη στον αγαπημένο μου Μελίαρτο, όπου είδα για πρώτη φορά μια φρέσκια εκδοχή αλμυρού french toast- σαντουιτς με αγγούρι και τυρί.

Κάπως έτσι έφτασα την Κυριακή να επιλέξω αυγοφέτες στο γενέθλιο brunch του Μ στο Nice n Easy. 

Το Nice n Easy λοιπόν, γνωστό για το υγιεινό μενού του, φτιάχνει αφράτες αυγοφέτες με ψωμί brioche, και τις συνοδεύει με μπανάνα, κρέμα και ένα μείγμα κακάο- ταχίνι, πολύ πικρό για τα γούστα μου δστυχώς.
Δεν θα το συγκρίνω με τη συνταγή της γιαγιάς μου,θα ήταν άδικο, άλλωστε η γεύση έχει μνήμη, και η μνήμη κρίνει όπως νομίζει.
Θα πω απλά ότι χάρηκα που τα πρωινά των γιαγιάδων μας μαγειρεύονται ακόμα, και βρίσκουν τρόπους να τρυπώνουν στις κουζίνες του σήμερα, και το Νice n Easy μου έφτιαξε τη μέρα με την επιλογή του.
Η αναζήτηση της τέλειας αυγοφέτας μόλις ξεκίνησε!

Όπου ο Τσάρλι με κερνάει ένα νόστιμο κρουασάν

Τα πρωινά που έχω ένα κλικ πιο ανεβασμένη διάθεση, βγαίνω από το σπίτι κυνηγώντας θησαυρούς. Για να κάνω το παιχνίδι λίγο πιο εύκολο βέβαια, αρκετές φορές περνάω από το αγαπημένο μου παλαιοβιβλιοπωλείο στην Μπενάκη, σίγουρη οτι πάλι κάτι θα ξετρυπώσω. Αυτή τη φορά όμως, λίγο πριν χωθώ ανάμεσα σε σκονισμένα βιβλία είχα την τύχη πρώτα να πέσω πάνω σε έναν ανέλπιστο θησαυρό, πάνω στην ώρα που χρειαζόμουν έναν καφέ.

Μπροστά μου ξεπρόβαλε ένα γωνιακό καφέ χαριτωμένο και ζεστό, ένα στέκι από αυτά που κάνουν περήφανο τον ξεχασμένο όρο γειτονιά, και είπα να απολαύσω τον καφέ μου στο Charlie Cuplin . Παραγγέλνοντας, ρώτησα δειλά "εκτός από τοστάκι έχετε κάτι άλλο;" για να πάρω την πολυπόθητη απάντηση πως, "ναι, βεβαίως, φρέσκες μπαγκέτες, σφολιάτες και κρουασάν."

Στάθηκα στην μικρή ουρά και χάζεψα την βιτρίνα, για να καταλήξω σε ένα κλασικό και αγαπημένο κρουασάν σοκολάτας, που από την όψη και μόνο ήταν πολλά υποσχόμενο. 

Στον ήσυχο δρόμο της Τζώρτζ λοιπόν, ανάμεσα σε φοιτητές του Πολυτεχνείου που μοιράστηκαν μαζί μου το τεράστιο ξύλινο τραπέζι στο εξωτερικό του Charlie Cuplin, απόλαυσα ένα πολύ νόστιμο κρουασάν, αφράτο και  σοκολατένιο, και ένιωσα και εγώ για λίγο και πάλι φοιτήτρια.

Ικανοποιημένη και χορτάτη έβγαλα το καπέλο μου στον Charlie και ανηφόρισα την Μπενάκη για να συνεχίσω την βόλτα μου και να φτάσω στον τελικό προορισμό μου. 

και ιδού και ο δεύτερος θησαυρός μου!

Με σοκολάτα στο κρουασάν και καλοκαίρι στις σελίδες, σκέφτηκα πως σήμερα ήταν μια καλή μέρα για κυνήγι. 

Όπου ένα μήλο την ημέρα το λεμόνι κάνει πέρα

Μερικές φορές η ευτυχία έρχεται σε κουτί.
Κάτι τέτοιο σκέφτηκα όταν ο Μ. χτύπησε την πόρτα μου και με μια σακούλα στο χέρι μου είπε "σου αρέσει πολύ αυτό αν θυμάμαι καλά".
Και εξηγούμαι: Είμαι μεγάλη φαν του λεμονιού. Θέλω λεμόνι στο κέικ, λεμόνι στο κρουασάν, λεμόνι στην κρέπα και λεμόνι στη μαρμελάδα. Οπότε, ναι, δέχομαι και με το παραπάνω μια απρόσμενη τάρτα λεμόνι για επισκέπτη,ειδικά αν έχει και την υπογραφή του Τερκενλή!
Και όταν πρόσεξα ότι τα κουτιά ήταν δύο, και άκουσα μια φωνή να μου εξηγεί πως " α, έφερα και μηλόπιτα", δεν έδωσα σημασία.
Βύθισα λοιπόν το κουτάλι μου στον κίτρινο παράδεισο και περίμενα να δω αγγελάκια.

Μπουκιά.
Αναμάσημα.
Μπουκιά.
Αγγελάκια πουθενά.
Για να μην τα πολυλογώ, η τάρτα του περίφημου ζαχαροπλαστείου μου χάρισε μια έντονη γεύση βούτυρου στην αρχή, και με άφησε να ψάχνω για τα αρώματα του λεμονιού. Πολύ ήπια, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον. Την κατέταξα στα ελαφριά γλυκά που σερβίρεις μαζί με το τσάι στις 5 και έστρεψα το βλέμμα στο δεύτερο κουτί.
Εντάξει λοιπόν, μηλόπιτα.

Χωρίς πολλές προσδοκίες ξαναβύθισα το κουτάλι και δοκίμασα.
Και χαμογέλασα. 
Για να μην τα πολυλογώ, η μηλόπιτα κέρδισε απροσδόκητα, και δεν χρειάστηκε καν λίγο παγωτό για συντροφιά. Χαρούμενη και έχοντας ξυπνήσει για τα καλά, έτρεξα στην κουζίνα για λίγο καφέ φίλτρου, "black as midnight on a moonless night", και ονειρεύτηκα ένα τέλειο πρωινό στο Double R.

https://www.youtube.com/watch?v=12QQV3lyYj0 


(Μεταξύ μας, ένας ακόμη λόγος που λατρεύω τον Τερκενλή είναι οι συσκευασίες του. Θυμίζουν Tiffany's και με κινηματογραφικούς συνειρμούς φτάνω να νιώθω σαν την Audrey Hepburn που καταβροχθίζει το κρουασάν της με στυλ.)