Το καλό με τον όρο "πρωινό" είναι ότι δεν έχει ώρες. Γι' αυτό και κάτι Κυριακές που έχεις ξενυχτήσει, το πρωινό μπορεί ίσα ίσα να προλαβαίνει τον ήλιο, αλλά και πάλι πρωινό είναι!
Μια τέτοια Κυριακή βρέθηκα στο πανέμορφο "Ζάχαρη κ Αλάτι" για ένα πρωινό λίγο πριν τη δύση του ηλίου.
Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου με περίμενε ένα αναπάντεχο πρωινό όλο εκπλήξεις, που με καλή παρέα και πεντανόστιμα κεράσματα κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα
Για αρχή, καφές, κουλουράκια και συμπάθεια.
Και ύστερα το πράγμα σοβάρεψε.
Πατατόσουπα για το καλωσόρισμα, χωρίς λόγια.
Ζεστά ψωμάκια με βουτυράκι. Ειδικά το πολύσπορο ήταν μαγικό!
Και στη συνέχεια, ένα απλό καθημερινό πρωινό.
Αλμυρό cheesecake με προσούτο, chutney ντομάτας και ανθότυρο.
Σχεδον με το ζόρι το μοίρασα στα δύο. Και σύντομα το μετάνιωσα.
Χειροποίητη πίτα με μαύρη τρούφα, παρμεζάνα και ματζουράνα.
Ίσως λίγο παραπάνω αλμυρή και τραγανή για τα γούστα μου, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στην τρούφα.
Μια τέτοια Κυριακή βρέθηκα στο πανέμορφο "Ζάχαρη κ Αλάτι" για ένα πρωινό λίγο πριν τη δύση του ηλίου.
Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου με περίμενε ένα αναπάντεχο πρωινό όλο εκπλήξεις, που με καλή παρέα και πεντανόστιμα κεράσματα κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα
Για αρχή, καφές, κουλουράκια και συμπάθεια.
Πατατόσουπα για το καλωσόρισμα, χωρίς λόγια.
Και στη συνέχεια, ένα απλό καθημερινό πρωινό.
Αλμυρό cheesecake με προσούτο, chutney ντομάτας και ανθότυρο.
Σχεδον με το ζόρι το μοίρασα στα δύο. Και σύντομα το μετάνιωσα.
Χειροποίητη πίτα με μαύρη τρούφα, παρμεζάνα και ματζουράνα.
Ίσως λίγο παραπάνω αλμυρή και τραγανή για τα γούστα μου, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στην τρούφα.
Ένα γλυκύτατο bistrot με τα όλα του, το Ζάχαρη κ Αλάτι με τους ιδιαίτερους χώρους του και μια αύρα Παρισιού με ενθουσίασε και υποσχέθηκα να γυρίσω για να δοκιμάσω και εκείνη την αλμυρή βάφλα με αυγό και πανσέτα που μου έκλεισε το μάτι!
(Μεταξύ μας, στο τέλος του πρωινού αυτού μας κέρασαν και λίγη μαστίχα. Λίγο αλκοολ δεν αναιρεί το πρωινό, σωστά;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου